موشک دوربرد آر-37 (شماره 2)

این یک موفقیت خیره‏کننده برای روسها بود، زیرا که به تاریخ آوریل 1994، پرزیدنت بوریس یلتسین (رئیس جمهور وقت روسیه)، پیغام تبریکی را به تیم طراحی درگیر این ماجرا، ارسال نمود. موشک R-37 با گونهء بهبود یافتهء رادار Zaslon-M هماهنگ شده است. جنگندهء MiG-31M، با حذف مسلسل نصب شده در قسمت دماغه، قادر است تا 6 تیر از این موشکهای بسیار پیشرفته را در قسمت زیر بدنه حمل نموده و این موشکها را جایگزین چیدمان 4 تایی موشکهای قدیمی R-33 در میگ-31 بنماید.

موشک R-37 ترتیبات اولیهء آئرودینامیکی موشک قدیمی R-33 را با انجام تغییرات قابل توجهی حفظ نموده است. سطوح کنترلی موشک قدیمی، جملگی تغییر شکل داده شده‏اند تا چابکی بهتری را فراهم آورند. بالچه‏های کنترلی قسمت عقب به نقطه‏ای عقب‏تر تغییر مکان یافته‏اند و فاصلهء قابل توجهی با بالهای موشک پیدا کرده‏اند. قسمت دماغهء R-37 (در قیاس با R-33) تغییر شکل پیدا کرده است و این تغییر، شک و گمانی در استفاده از یک جستجوگر جدید و قدرتمند، باقی نمی‏گذارد. جهت دست‏یابی به انطباق‏پذیری بیشتر، همانند R-33، بالچه‏های انتهایی به سمت درون تا می‏شوند.

همانطور که اعلام شده است، R-37، سلاحی ضد موشکهای کروز است و در آینده قرار است در گونهء پیشرفته شدهء جنگندهء MiG-31M تعبیه گردد؛ این احتمال نیز وجود دارد که گونهء پیشرفته‏تر شده و در حال آزمایش R-37 یعنی K-37M به خدمت گرفته شود. (موشکهای تحت آزمایش و هنوز به خدمت گرفته نشده در روسیه، با حرف K شناخته می‏شوند) همچنین بناست موشکهایی بر پایهء R-37، جهت تجهیز جنگنده‏های پشرفته شدهء MiG-29SMT نیروی هوایی روسیه به کار گرفته شوند، هرچند که بعید به نظر می‏رسد رادار یک میگ29 پیشرفته نیز بتواند تمامی برد موشک R-37 را تحت پوشش خود درآورد.

بهینه‏سازی‏های فنی انجام گرفته شده بر روی R-37، از نمای ظاهر نیز به خوبی تفاوت آن را با R-33 آشکار می‏سازند. این برتری‏ها، که تنها با میگ31 بدست می آیند، مواردی بیش از برد افزایش یافته به شمار می‏روند. در واقع موشکهای هوا به هوایی با برد افزون‏تر، به میگ31 امکان درگیری در فواصل دورتر را می‏بخشند و بدین سبب، میگ31، زمان و فرصت بیشتری جهت شناسایی اهدافی دیگر و وارد شدن به یک درگیری جدید را پس از موج اول حملات دارا می‏شود. به شکل تئوریک، این موضوع، تأثیرگذاری میگ31 را به شدت افزایش می‏دهد و به معنی به کارگیری تعداد کمتری هواپیما جهت اجرای همان وظیفه می‏باشد؛ با توجه به وضعیت وخیم مالی نیروهای نظامی روسیه، این قابلیت برای نیروی هوایی روسیه بسیار ارزشمند تلقی می‏گردد.

دومین موشک بسیار دوربردی که توسط طراحان روس ساخته شده ولی معروفیت کمتری دارد، KS-172 ساخت دفتر طراحی Novator می‏باشد که به نام AAM-L نیز شناخته می‏گردد. این موشک برای اولین بار به همراه تسلیحات به نمایش گذاشته جنگندهء Su-35 مشاهده گردید و به تازگی، گونهء بهبود یافته و پیشرفته‏تر شدهء آن با نام KS-172S-1 در زیر بال یک جنگندهء پیشرفته شدهء Su-35BM دیده شده است.

وظیفهء مورد انتظار از موشک دوربرد AAM-L با R-37 به طور اساسی تفاوت دارد. دفتر طراحی Novator، یک جنگ‏افزار بسیار دوربرد ویژهء انجام حمله بر علیه هواپیماهای آواکس را طراحی کرده است. بر خلاف R-37 که ترکیبی از سطوح کنترلی را به کار می‏گیرد، موشک AAM-L، تا حد زیادی از این سطوح کنترلی بی‏بهره است. این موشک، شباهت زیادی به موشکهای زمین به هوا نظیر 48N6 یا همان S-300PMU1/2 دارد و تنها در قسمت انتهایی این موشک است که سطوح کنترلی کوچکی نعبیه شده‏اند.

موشک AAM-L مجهز به جستجوگر فعال راداری، بردی برابر 216 ناتیکال مایل دارد که این مقدار نیز با نصب و استفاده از یک پیشرانهء مرحله‏ای کمکی، قابل افزایش می‏باشد. برد افزون‏تر، یک باید اجباری جهت موشکی همچون KS-172 محسوب می‏شود که بناست به هدفی چون آواکس E-3 اصابت نماید؛ این امر، هواپیمای پرتابگر موشک ضدرادار را از تیررس موشکهای هوا به هوای جنگنده‏های اسکورت کنندهء آواکس، دور نگه می‏دارد.